Osiedle jest położone w starorzeczu Wisły na przedmieściach dawnego miasta Praga, dziś jednej z dzielnic Warszawy. Po wojnie, w 1948 r. teren pomiędzy ulicami Cyryla i Metodego, Ratuszową, 11 Listopada, Starzyńskiego i Jagiellońską został podzielony na trzy osiedla: Praga I, Praga II i Praga III.
Pierwsze osiedle jest położone między ulicami Jagiellońską, Ratuszową, Targową oraz Cyryla i Metodego. Zostało zaprojektowane przez małżeństwo Helenę i Szymona Syrkusów w latach 1948-1952. W 1960 r. osiedle powiększono m.in. według projektu innego małżeństwa – Leszka i Heleny Sołonowiczów oraz Stanisława Solarskiego.
Druga część osiedla została wzniesiona między ulicami Jagiellońską, Ratuszową, 11 Listopada, Namysłowską i Darwina w latach 1950-1956 oraz 1959-1967 według projektu Jerzego Gieysztora i Jerzego Kumelowskiego z zespołem.
Ostatnia, trzecia cześć osiedla powstała w latach 1961-1964. To m.in. wieżowce przy rondzie Starzyńskiego i ul. Darwina zaprojektowane przez Jerzego Czyża, Jana Furmana, Andrzeja Skopińskiego i Lecha Robaczyńskiego.
Czasy zaborów, przedwojenne domy i schrony przeciwatomowe
Osiedle było budowane w cieniu konfliktu nuklearnego, w czasach zimnej wojny. Dawne relikty takie jak punkty obserwacyjne, podziemne tunele i schrony nadają osiedlu charakter wyjątkowego miejsca. Ale to nie wszystko… Spacerując między blokami natkniemy się zabudowania z czasów zaborów, dawne carskie bocznice kolejowe i przedwojenne domy dla oficerów wojska polskiego. Nie brakuje też śladów lodowca sprzed setek tysięcy lat i XVIII-wiecznych cmentarzy. To wszystko zostało skomponowane z socrealistyczną wizją architektów, której wykonanie nawet dziś budzi podziw.